[Afshin]

هپاتیت کوچک ترین ویروسی است که می تواند انسان را آلوده کند. این ویروس مستقیم روی بافت کبد قرار می گیرد و عملکرد این عضو و مکانیسم آنزیم های کبدی را به هم می ریزد.

هپاتیت کوچک ترین ویروسی است که می تواند انسان را آلوده کند. این ویروس مستقیم روی بافت کبد قرار می گیرد و عملکرد این عضو و مکانیسم آنزیم های کبدی را به هم می ریزد. در نتیجه سلول های کبدی که تصفیه خانه بدن هستند، نمی توانند درست کار کنند. عمده مشکلات به ضایعاتی برمی گردد که درست دفع نشده اند.

نشانه های پوستی هپاتیت

هپاتیت انواع مختلفی دارد و عملکرد ویروس در هر نوع متفاوت است. هپاتیت A یا حاد، قابل درمان است اما هپاتیت های نوع BوC مزمن هستند و بهبود ندارند و ویروس تا آخر عمر در کبد بیمار باقی می ماند. هپاتیت، برخلاف بیماری هایی مثل دیابت که بعد از گذشت ۱۵ ۱۰ سال و پیشرفت بیماری، بیمار را دچار علائم پوستی می کنند، از همان ابتدای کار با ضایعات و علائم پوستی همراه است.

در هپاتیت، مخصوصا انواع حاد مثل هپاتیتA ، علائم پوستی اولیه شامل تغییر رنگ پوست و صلبیه چشم به ته رنگ زرد مایل به نارنجی است. علت این رنگ زرد، دفع نشدن بیلی روبین است. در هپاتیت های مزمن یعنی B وC ، طیف وسیعی از علائم پوستی ممکن است ظاهر شود که به هیچ وجه اختصاصی نیستند و از فردی به فرد دیگر متفاوتند. مثلا گاهی بیمار با یک بیماری پوستی مثل لیکن پلان یا واسکولیت با ضایعات زخمی یا ندول یا ضایعات خونریزی دهنده زیرپوستی مراجعه و پزشک به هپاتیت شک می کند بنابراین آزمایش خون درخواست می کند.

هپاتیت علامت پوستی اختصاصی ندارد

در هپاتیت مزمن، علائم اختصاصی نیست که پزشک با مشاهده آن قاطعانه بیماری را تشخیص دهد. یعنی هپاتیت B و C را با علائم پوستی اولیه نمی توان تشخیص داد. علائم این بیماری ها غیراختصاصی و شامل کهیر، واسکولیت (التهاب عروق پوست به صورت ضایعات قرمز رنگ روی پوست که گاهی دردناک هستند) یا نقاط خونریزی دهنده سر سوزنی یا توده های فندقی دردناک زیر پوست است.

وقتی به هپاتیت مشکوک می شویم

وقتی بیماری با این علائم یا با واسکولیت یا ضایعات سطحی قرمزرنگ در اندام های تحتانی همراه با تب به مطب مراجعه می کند، پزشک اول به هپاتیت شک و آزمایش خون درخواست می کند تا ویروس شناسایی شود. لیکن پلان نیز شامل ضایعه های بنفش رنگ خارش داری است که روی سطح پوست دیده می شود و بسیار شایع است. برای این بیماران نیز مخصوصا وقتی مقاوم به درمان باشند، آزمایش هپاتیت درخواست می شود. خارش عمومی بدن بدون دلیل نیز ممکن است ناشی از ابتلا به هپاتیت باشد.

کهیر، نشانه هپاتیت نیست

علت بروز کهیر در ۷۰ درصد موارد مشخص نیست. در ۳۰ درصد موارد دلیل کهیر مشخص است که در این میان فقط درصد بسیار کمی به هپاتیت برمی گردد بنابراین نباید نگران بود.

نشانه های پوستی هپاتیت

درمان اختلال پوستی هپاتیت

در هپاتیت حاد یا نوعA بیماری درمان و با از بین رفتن ویروس و کارکرد صحیح کبد بیلی روبین دفع می شود و ته رنگ زرد پوست از بین می رود اما در هپاتیت های مزمن، ویروس هرگز از بدن بیرون نمی رود و در سلول های کبدی خاموش می ماند. این ضایعات اغلب درمانی ندارند چون ناشی از فعالیت ویروس هپاتیت نیستند و به تحریک های ایمنی برمی گردند.

معمولا هنگام درمان هپاتیت، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی هم به بیمار داده می شود تا این علائم کنترل شوند. در این زمان بیماری فقط با علائم جلدی بروز می کند. مثلا ضایعات زخمی پوست که علتش درگیری عروق پوستی است، به دنبال تحریک واکنش های خودایمنی و رسوب ترکیب های ناشی از این تحریکات در عروق بروز می کند. متاسفانه در فاز مزمن چون ویروس مخفی می شود، علائم پوستی آزاردهنده و جدی تر است. واسکولیت، لیکن پلان و ضایعات عروقی از مشکلات رایج است که حتما باید تحت کنترل قرار گیرند.

داروهایی که برای کنترل هپاتیت تجویز می شود هم عوارض پوستی دارند. تزریق واکسن هپاتیت B چون واکسن ویروسی است، عوارضی مثل خارش، کهیر و حساسیت را در پی دارد. داروهای مربوط به کنترل هپاتیت نیز به شدت مشکلات پوستی ایجاد می کنند و عامل زخم، کهیر و خارش هستند.

قلیان می تواند باعث هپاتیت شود

هپاتیت، کبد را گرفتار می کند و ابتلا به آن علل عفونی و غیرعفونی می تواند داشته باشد.

شایع ترین و مهم ترین علل عفونی این بیماری، ویروس های هپاتیت B و C هستند که در طولانی مدت ممکن است باعث بروز بیماری سیروز و سرطان های کبدی شوند که بیمار را نیازمند پیوند کبد می کند.

این ۲ نوع هپاتیت از راه های مختلفی ممکن است انتشار یابند؛ از جمله استفاده از تیغ های ریش تراشی آلوده، لیوان مشترک، تزریق مواد مخدر و تماس جنسی ناایمن، اما علاوه بر روابط جنسی خارج از چارچوب خانواده، متاسفانه این روزها با توجه به مصرف روزافزون قلیان به خصوص در جمعیت جوان کشورمان، شاهد انتقال بیماری از طریق قلیان نیز هستیم. استفاده اشتراکی از یک قلیان می تواند باعث افزایش احتمال ابتلا به میکروب سل و ویروس هایی مانند تبخال و هپاتیت شود.