[mhkh13]

در بیست تا بیست و پنج سال نخست، از گرافت (پیوند)های بزرگ با قطر 3 تا 4 میلی‌متر به عنوان گرافت استاندارد در کاشت مو استفاده می‌شد. در آن زمان تصور می‌شد که این گرافت‌ها از لحاظ تراکم مو (تعداد موها در هر سانتی متر مربع) و خون‌رسانی یا تغذیه موها مناسب‌ترین اندازه را دارند. در حقیقت کاشت این گرافت‌ها که هر یک حاوی 12 تا 20 تار مو بود تراکم زیادی در ناحیه گیرنده (طاس) ایجاد می‌کرد. هرچند جابجایی گرافت‌های بزرگ آسان است ولی بعضا برقراری دوباره جریان خون بویژه در مرکز گرافت‌ها امکان پذیر نیست. به همین علت گاهی اوقات موهای مرکز گرافت از بین رفته و یک حفره تشکیل می‌شود که اصطلاحا دونات (donutting یک نوع شیرینی گرد) نامیده می‌شود.
معایب زیبایی شناختی گرافت‌های استاندارد خیلی زود آشکار شد. مشهورترین عارضه کاشت گرافت‌های استاندارد، نمای عروسکی (نمای مسواکی یا نمای موهای بافته شده) است. نمای عروسکی در اثر کاشت تعداد زیادی از گرافت‌های بزرگ در وسط طاسی سر ایجاد می‌شود. التیام سوراخ‌های پوستی در ناحیه کاشت گرافت‌ها و تشکیل بافت جوشگاه باعث فشرده شدن هر چه بیشتر گرافت‌ها می‌شود در نتیجه نمای عروسکی رفته رفته واضح‌تر خواهد شد.
وقتی خط موی پیشانی با استفاده از گرافت‌های استاندارد بازسازی می‌شد، غالبا به شکل یک ردیف صاف و منظم اما غیرطبیعی در می‌آمد. این وضعیت با پیشرفت طاسی سر بیشتر در معرض دید قرار گرفته و منظره بسیار زشتی ایجاد می‌کرد. همچنین اگر موهای پشت این گرافت‌ها می‌ریخت، نمایی غیر طبیعی به شکل خط موی خلفی ایجاد می‌شد.
در کاشت گرافت‌های استاندارد، نمی‌توان جهت طبیعی رویش موهای سر را رعایت کرد. به طور طبیعی از فرق سر تا خط موی پیشانی موها در جهت رو به جلو رشد می‌کنند، در فرق سر، یک نمای گردبادی تشکیل می‌شود و در نواحی گیجگاهی، موها ناگهان به سمت پایین و عقب تغییر جهت می‌دهند. چون گرافت‌های استاندارد بدون توجه به محل کاشت، بصورت عمود بر سطح پوست کاشته می‌شد، در نتیجه نمای عروسکی مشخص‌تر شده و بیماران در آرایش کردن موها مشکل داشتند.
غالبا محل کاشت هر یک از گرافت‌های استاندارد پس از رشد موها مختصری برجسته‌تر از سطح پوست سر و ناهمواری ایجاد شده به نمای پیاده رو معروف است.
از سوی دیگر معمولا روند کاشت گرافت‌های استاندارد، پر دردسر و طولانی بود. در هر جلسه 20 تا 50 گرافت کاشته و جلسات تکمیلی بعدا تکرار می‌شد. کامل شدن دوره کاشت طی 4 تا 5 جلسه صورت می‌گرفت. اگر بیمار دچار مشکلات مالی، شغلی، جسمی می‌شد، درمان ناتمام می‌ماند و بیمار همواره در وضعیت شرمندگی و ناکامل بودن به سر می‌برد. به علاوه اگر طاسی سر پیشرفت می‌کرد، حاشیه خلفی یا جانبی گرافت‌ها بیشتر در معرض دید بود.
استفاده از پانچ (Punch وسیله استوانه‌ای فلزی) برای برداشتن گرافت‌های استاندارد موجب اتلاف موهای ناحیه دهنده می‌شود زیا پس از برداشت مو با پانچ، موهای زیادی در جوشگاه حدفاصل سوراخ‌های گرد پانچ باقی می‌ماند. ضمنا باید پانچ کاملا موازی با زاویه خروج موها از پوست سر به کار رود در غیر این صورت ریشه بسیاری از فولیکول‌ها قطع خواهد شد. استفاده از پانچ‌های کوچک‌تر نیز نمی‌تواند مشکل قطع ریشه موها را حل کند. با استفاده از پانچ‌های کوچک‌تر درصد بیشتری از موهای هر گرافت صدمه خواهد دید. ضمنا تقسیم کردن گرافت‌های 4 میلی‌متری به دو یا چهار گرافت کوچک‌تر نیز مستلزم دستکاری و صدمه بیشتر به فولیکول‌هاست.
با وجود معایب گفته شده، در گذشته اغلب مردان طاس از اینکه با کاشت مو مجددا صاحب موهای پرپشت شده بودند فوق‌العاده خوشحال و راضی بودند و هرگز از ضعف‌های زیبایی شناختی نتیجه عمل شکایتی نداشتند زیرا از محدودیت‌های تکنیکی زمان خود مطلع بودند.
منابع : کاشت مو کرج
کلینیک کاشت مو و ابروی بهبد