[lilinazif74]

درمان فیستول با لیزر و جراحی بدون بازگشت و مراقبت های بعد از عمل جراحی



پیشرفت علم کمک روز افزونی در پزشکی و بهبود راه‌های درمانی بسیاری از بیماری‌ها داشته است. امروزه لیزر توانسته جایگزین بسیاری از اعمال جراحی‌ سنگین و پر عارضه شود. کاربرد لیزر در جراحی فیستول مقعد به دلیل حساسیت و آسیب‌پذیری طبیعی ناحیه‌ی مقعد نسبت به سایر اندام‌ها از بسیاری از مشکلات این روند درمانی کاسته است. لیزر در تمامی اعمال جراحی از مزایای بسیاری برخوردار است. اما به دلیل تک بعدی بودن درمان فیستول مقعد و نبود راهی جز جراحی آن، نقش لیزر پررنگ‌تر و قابل درک‌تر خواهد بود.

در لیزر درمانی فیستول مقعد به جای استفاده از تیغ یا چاقوی جراحی و آسیب زدن به بافت‌های اطراف با کمک اشعه و انرژی ساطع شده از دستگاه لیزر مسیر فیستول را می‌بندند. لیزردرمانی می‌تواند با دقت و تهاجم کم‌تر به عضله‌ی دریچه مقعدی و حتی بدون کمترین خونریزی و درد انجام شود. زیرا لیزر این قابلیت را دارد تا هم اعصاب آسیب‌دیده حین جراحی و هم مویرگ‌های پاره شده را ترمیم کند. این جراحی سرپایی بوده و نیازی به بی‌هوشی عمومی و تحمل عوارض ناشی از آن ندارد.

درمان فیستول با لیزر در مدت محدودتر و با سرعت بیشتری انجام می گردد و فرد می‌تواند زودتر از سایر روش‌ها به فعالیت روزمره و کار خود بازگردد. احتمال عود یا عفونت ناشی از آن کم‌تر از سایر روش‌هاست. نگرانی‌ای از عارضه‌‌ی بی‌اختیاری مقعدی وجود ندارد، زیرا احتمال آن در این روش بسیار کاهش می‌یابد. البته ناگفته نماند لیزر احتمال انتقال بیماری‌های منتقل شونده از خون مانند هپاتیت و HIV را به حداقل و حتی صفر می‌رساند.
با ورود لیزر به حیطه‌ی درمانی ترس ناشی از جراحی بیماران و خانواده‌هایشان کم شده و افراد با خیالی آسوده‌تر برای درمان مشکلات خود پا به اطاق عمل می‌گذارند. پزشکان نیز از این روش درمانی به دلیل آسانی و کم‌تهاجمی بودن، بیشتر از روش‌های قدیمی و تیغ جراحی استقبال می‌کنند.



درمان فیستول مقعد با عمل جراحی
فیستول مقعد به ندرت ممکن است بدون درمان زخم ایجاد شده التیام یابد. در اغلب موارد، جراحی برای حذف فیستول مورد نیاز است. بسته به نوع فیستول مقعد (ساده یا پیچیده) و موقعیت آن چندین تکنیک استفاده می‌شود که عبارتند از فیستولوتومی، استن، فلپ آدوانسمنت و پلاگین بیولوژیکی.
اکثر روش‌های جراحی فیستول مقعد را می توان به صورت سرپایی و بدون نیاز به بستری انجام داد. در فیستول‌های بزرگ و عمیق ممکن است نیاز به مدتی مراقبت پس از جراحی در بیمارستان باشد. معمولاً بیماران می‌توانند در همان روز بعد از عمل جراحی به خانه برگردند، با این حال، نیاز به استراحت برای حداقل چند روز بعد از عمل جراحی برای کمک به روند بهبود وجود دارد. هر یک از تکنیک‌های جراحی مزایا و معایبی به همراه دارند که با توجه به موقعیت و محل قرارگیری فیستول توسط پزشک انتخاب می‌‌شوند، این روش‌‌ها شامل:

فیستولوتومی: روشی است که در ۸۵ الی ۹۵ درصد موارد استفاده شده و به صورت یک برش باز در تمام طول فیستول به منظور بررسی و رفع آسیب‌های وارده به تمامی قسمت‌ها انجام می‌شود. در این روش پوست و عضله‌ی تونل موجود کامل باز شده و اجازه‌ی ترمیم فیستول از داخل به خارج را می‌دهد و پس از مدتی تبدیل به یک شیار می‌شود. یک الی دو ماه زمان نیاز است تا زخم ناشی از جراحی بهبود یابد.
تکنیک استن: این روش سابقه‌ی دیرینه در درمان فیستول مقعد دارد که در روش سنتی با موی دم اسب یا کتان انجام می‌شده است. در فیستول‌های پیچیده‌تر که در قسمت‌های بالایی قرار گرفته و قسمتی از عضله اسفنکتر را نیز درگیر کرده است، یک نخ بخیه یا لوله‌ی باریک ویژه‌ی تخلیه را برای حداقل شش الی دوازده هفته در فیستول قرار می‌دهند تا به تخلیه‌ی کامل چرک و بهبود فیستول کمک کند. سپس در صورت لزوم جراحی قطعی مورد نیاز انجام می‌شود. این روش برای افراد در معرض خطر ابتلا به بی‌اختیاری مقعدی از جمله بی‌اختیاری گاز روده مناسب است. گاهی اوقات چندین جراحی مورد نیاز دارد.
روش فلپ آدوانسمنت: این گزینه معمولاً در فیستول پیچیده مورد استفاده قرار می‌‌گیرد که برای افراد در معرض خطر بی‌اختیاری مقعدی کاربرد دارد. با استفاده از قسمتی از بافتی که از رکتوم یا پوست اطراف مقعد برداشته شده است، فیستول را ترمیم می‌کنند. میزان عود گزارش شده از این روش ۵۰ درصد است. شرایط خاصی، مانند بیماری کرون، بدخیمی و سیگار کشیدن احتمال شکست را افزایش می‌دهد. در حد خفیف تا متوسط نیز بی‌اختیاری مقعدی از آن گزارش شده است.
پلاگین بیولوژیکی: یک پلاگین مخروطی شکل ساخته شده از بافت انسانی (مخاط روده انسانی) که برای جلوگیری از باز شدن داخلی فیستول مقعد استفاده می‌شود. این پلاگین را با بخیه به سر داخلی فیستول مقعد متصل می‌کنند. بافت جدید معمولاً در اطراف پلاگین رشد می‌کند و به درمان فیستول کمک خواهد کرد. این روش هیچ خطری برای بی‌اختیاری مقعدی ندارد و میزان مؤفقیت این روش بیش از ۸۰ درصد است اما میزان مؤفقیت بلند مدت آن نامشخص و احتمالاً کمتر از ۵۰ درصد است. این روش نیاز به بستری ۲۴ ساعت در بیمارستان دارد. این تکنیک با خطر بیشتری عوارضی مانند درد، تشکیل آبسه و یا احتمال جابجایی پلاگین همراه است.
اما به جز روش‌های تهاجمی و جراحی گفته شده امروزه روش دیگری نیز کشف شده که در حال حاضر تنها راه درمان غیر جراحی فیستول مقعد محسوب می‌شود. چسب فیبرین روشی است که در آن ماده‌ی فیبرینی از طریق منفذ فیستول تزریق شده و درون آن را می‌پوشاند، سپس منفذ فیستول با بخیه مسدود می‌گردد. این روش اجازه‌ی رسیدن بافت‌ها به هم و درمان فیستول از قسمت‌های داخلی به خارجی را می‌دهد. این یک روش ساده، امن و بدون درد است که حداقل میزان استرس را در بیمار ایجاد کرده و خطر بی‌اختیاری مدفوعی سایر روش‌ها را نیز ندارد، اما در دراز مدت نتایج این روش ضعیف است. میزان مؤفقیت اولیه آن بالا و در حد ۷۷ درصد است که طی ۱۶ ماه به ۱۴ درصد کاهش می‌یابد.



مراقبت بعد از عمل جراحی فیستول مقعد
پس از اتمام جراحی فیستول مقعد و به هوش آمدن بیمار، در اکثر موارد فرد قادر به حرکت، خوردن و نوشیدن بلافاصله پس از هوشیاری خواهد بود و حتی می‌تواند در همان روز ترخیص شود و به منزل باز گردد. اما ممکن است در اعمال جراحی پیچیده نیاز به بستری طولانی‌تر در بیمارستان باشد. در هر صورت ترخیص بیمار به معنی نادیده گرفتن عمل جراحی نیست و فرد باید در منزل تا بهبود نسبی زخم ناشی از جراحی استراحت کند و به توصیه‌های پزشک خود عمل کند. اقدامات مراقبتی و حمایتی پس از جراحی فیستول مقعد شامل:

مصرف داروی ضد درد: بسیاری از افراد پس از عمل جراحی تمایل و نیاز به استفاده از مسکن برای تسکین درد خود دارند که باید با دوز و فاصله‌ی زمانی تجویز شده توسط پزشک خود مصرف نمایند؛
مصرف آنتی‌بیوتیک در صورت لزوم: در افراد سالمی که نشانه‌‌ای از تب و عفونت ندارند، نیازی به تجویز آنتی‌بیوتیک پس از جراحی نیست. اما آنتی‌بیوتیک ممکن است برای برخی از افراد، از جمله افراد مبتلا به دیابت یا اختلال ایمنی بدن به عنوان پیشگیری تجویز شود؛
تعویض پانسمان: پانسمان ناحیه نیاز به تعویض هر چند روز یک بار دارد که بهتر است فرد برای انجام آن در بیمارستان آموزش ببیند و یا توسط یک پرستار انجام شود. زخم ناحیه طی شش هفته بهبود می‌یابد؛
رژیم غذایی ملین: در دوره‌ی کمون پس از جراحی فرد موظف به رعایت رژیم غذایی پرفیبر و ملین است تا از ابتلا به یبوست جلوگیری کند؛
حمام نشسته‌ی آب گرم: حمام نشسته‌آب گرم به مدت ۱۵ دقیقه سه بار در روز نیز طی یک هفته پس از عمل جراحی فیستول به سرعت بهبودی زخم کمک می‌کند؛
پرهیز از نشستن روی زخم: گاهی گذاشتن یک بالش در زیر باسن هنگام نشستن به کاهش فشار روی زخم کمک می‌کند؛
ویزیت پیگیری: برای پیگیری روند درمانی در موعد تعیین شده باید به پزشک معالج مراجعه شود. البته در صورت وجود عارضه یا مشکلی نباید تا ویزیت پیگیری صبر کرد و هر چه زودتر پزشک را از مشکل خود مطلع نمود.
عارضه‌های احتمالی بعد از عمل جراحی فیستول مقعد که در صورت بروز نیاز به پیگیری دارد شامل:
خونریزی شدید
تورم، ترشح یا درد افزایش یافته
حرارت ۳۸ درجه‌ی بدن یا بالاتر
تهوع
یبوست
مشکل در دفع ادرار
بی‌اختیاری مقعدی
عفونت

منبع : https://iran-clinic.com/%D8%AF%D8%B1%D9%...%88%D9%84/