رمضان ماهی برای فرزندانمان

بسیاری از کودکان و نوجوانان‌، ماه پر برکت رمضان را می‌‌شناسند و دوست دارند. آنها هم دوست دارند در این ماه مانند بزرگ‌تر‌‌ها رفتار کنند و روزه بگیرند. بعضی از آنها هم از گرسنگی کشیدن و تشنگی می‌‌ترسند. ما به عنوان بزرگ‌تر وظیفه داریم بینش درست و کافی را درباره ماه رمضان و روزه گرفتن به فرزندانمان بدهیم تا روزه گرفتن آنها با فهم و انشاالله با برکت بیشتری همراه شود. اگر می‌‌خواهید فرزندتان‌، روزه بگیرد و در این ماه‌، با بزرگترها همراه شود این نکات را مراعات کنید:

اول خودمان!
اگر ارتباط ما با فرزندانمان ارتباطی سالم‌، توام با درک و در کل ارتباط خوبی باشد‌، تقریبا هر کاری که انجام بدهیم‌، آنها هم انجام می‌‌دهند. معمولا در خانواده دخترها با مادر و پسر‌‌ها با پدرهایشان همانندسازی می‌‌کنند. این همانندسازی از سنین پایین شروع می‌‌شود و از همان سال های اولیه، کودک سعی می‌‌کند مانند والدین اش رفتار کند. در برخی موارد که کودک از رفتار مادر یا پدر خود رنجیده یا منزجر شده باشد همانندسازی با والد غیر همجنس و گاه با برخی از بزرگترهای دیگر انجام می‌‌شود. بنابراین اولین راه تشویق فرزندانمان به روزه گرفتن‌، این است که خودمان روزه بگیریم. همچنین اگر مادر بزرگ‌، خاله یا دایی‌، عمو یا عمه‌ای در خانه‌مان باشد که اهل روزه است‌، فرزندانمان به روزه گرفتن تشویق می‌‌شوند.

ماه رمضان‌، ماه غذا خوردن یا غذا نخوردن نیست !!!
بر خلاف تصور برخی از بزرگترها‌، ماه رمضان‌، ماه غذا خوردن یا غذا نخوردن نیست ! منظورم این است که نباید ماه رمضان را تنها از جنبه شکم و محرومیت کشیدن به کودکانمان معرفی کنیم. ماه رمضان برکات زیادی دارد و ما باید بتوانیم آن برکات را به فرزندانمان تفهیم کنیم. برای مثال، به موارد زیر توجه کنید :

ماه درک بیشتر حضور خدا
به فرزندانمان یاد بدهیم که نخوردن غذا و آب‌، دعا کردن و مناجات بیشتر‌، مراقب گفتار و رفتار بودن در ماه رمضان و برخی مهار‌‌ها و کنترل های دیگر‌، همه و همه برای این است که توجه ما به خداوند بیشتر شود‌، بتوانیم به خداوند نزدیک‌تر شویم و حضور خداوند را در زندگی‌مان بیشتر حس کنیم. بتوانیم خداوند را وارد زندگی خود کنیم‌، با او ارتباط برقرار کنیم و او را بخوانیم و دعاهایمان را به حضور متعالش بسپاریم.

ماه افزایش مهار و بردباری
به فرزندانمان یاد بدهیم که ماه رمضان و روزه‌داری تمرینی برای مهار بیشتر نیازها و افزایش صبر و بردباری است. در این ماه یاد می‌‌گیریم که حتی در مقابل عمده‌ترین و اساسی‌ترین نیازهای جسمانی‌مان مقاومت و خود را مهار کنیم. بتوانیم جلوی هوس‌های بیهوده را بگیریم و خود را از گفتار و کردار بد دور کنیم. این تمرین را باید همچنان در طول سال ادامه بدهیم. این نیست که فقط گرسنگی یا تشنگی بکشیم بلکه منظور این است که بتوانیم در جایی که لازم است گرسنگی و تشنگی را چند ساعتی مهار کنیم و در زمانی دیگر آنها را برطرف کنیم. این مهار‌، رشد دهنده است و توانایی های جسمانی و روحی انسان را بالا می‌‌برد.
متاسفانه مهار رشد دهنده در زمانه ما‌، فراموش شده یا کمرنگ است و نداشتن مهار است که بسیاری از بزرگسالان را در دام اعتیاد‌، جرم‌‌ها و گناهان می‌‌اندازد و حتی آینده آنها را نابود می‌‌کند.

ماه همذات پنداری با مردم فقیر و گرسنه
به فرزندانمان یاد بدهیم هدف از گرسنه ماندن در ماه رمضان تنها این نیست که شکم ما خالی بماند. بلکه می‌‌خواهیم با گرسنه ماندن‌، گرسنگان دیگر را درک کنیم. این درک به ما کمک خواهد کرد که فقط به فکر خودمان نباشیم بلکه به فکر همه انسان‌‌ها باشیم. کمک می‌‌کند نسبت به اطرافیان و همنوعان خود بی‌تفاوت نباشیم و خودخواه یا خدای ناکرده ظالم بار نیاییم. حتی می‌‌توانیم بعد از افطار از آنها سوال کنیم که به نظر آنها گرسنگی و تشنگی چقدر سخت است؟ و به نظر آنها برای گرسنگان دیگر چه کارهایی می‌‌توان انجام داد تا ذهن آنها به کار بیفتد و حس همدردی و همدلی آنها با انسان‌‌های دیگر بالا برود.

ماه کمک و خیر رسانی به دیگران
چقدر خوب است اگر بتوانیم همراه با فرزندانمان در این ماه و بعد از افطار‌، شبانه‌، با الگو برداری از حضرت علی(ع) و بطرزی ناشناس به محله‌های نیازمند برویم و به قدر وسع خودمان‌، به آنها کمک کنیم. بدین ترتیب فرزندانمان شناخت بیشتر و موثر‌تری از ماه رمضان پیدا می‌‌کنند و انگیزه آنها برای روزه گرفتن و همچنین خدمت و خیر رسانی به بندگان خدا بیشتر می‌شود. در عین حال ما درس بزرگی به آنها می‌‌دهیم که بتوانند مردم فقیر و از نظر مالی پایین‌تر را هم مشاهده کنند‌، درد آنها را بفهمند و از خودخواهی خود کم کنند.

ماه شکر و حمد
وقتی فرزندانمان با زندگی افراد نیازمند روبرو شوند علاوه بر این که انگیزه بیشتری برای کمک به مردم در راه خدا پیدا می‌‌کنند‌، بهتر و بیشتر می‌‌توانند شکر خدا را به خاطر امکانات و موهبت‌هایی که دارند به جای آورند و این چیزی است که ما باید بدون منت گذاشتن بر سر آنها‌، به آنها یاد بدهیم و گوشزد کنیم. در ماه رمضان مدام از آنها بپرسید که چگونه می‌‌توانیم خدا را بیشتر و بیشتر شکر کنیم و در باره مفهوم «شکر نعمت‌، نعمتت افزون کند» با آنها بیشتر صحبت کنیم.

ماه دعا و مناجات
اگر بتوانیم هر شب بعد از نماز و افطار‌، یا در وقت سحر‌، در منزل‌، با همه خانواده‌، دعای دسته جمعی (که البته کوتاه و در ظرفیت فرزندانمان باشد) بخوانیم‌، باز هم به درک بیشتر فرزندانمان از این ماه پر برکت کمک کرده‌ایم. حتی اگر همه دور هم جمع شویم و هر کسی دعای تکی هم بخواند خوب است. با فرزندانمان درباره درک خدای حی و قیوم و ایمان به خداوند بخشنده و مهربان که دعاها را پاسخ می‌‌گوید صحبت کنیم و سعی کنیم رابطه آنها را با خداوند قوی کنیم بطوری که همیشه بتوانند خداوند را پشتیبان و حامی خود در زندگی بدانند و به خدای بزرگ اتکا کنند.

رکسانا خوشابی مشاور

زیباشـــو دات کام