درمان ریزش مژه

Madarosis اصطلاحی است که مربوط به از دست دادن یا ریختن مژه‌ها به دلیل آسیب به فولیکول مو می‌باشد ولی در همراهی با کلمه Cilia مربوط به از دست دادن مژه و ابرو است. دلیل ریزش مژه بسیار متنوع است و مربوط به دلایل موضعی یا سیستمیک است. موی مژه معمولاً در ۳ -۲ ردیف کوتاه، ضخیم و خمیده است و در مژه‌های بالایی واضح‌تر و بلندتر است و طوری تعبیه شده که مژه‌های بالا و پایین در هنگام بسته شدن چشم‌ها لابه‌لای هم گیر نکند. رویش موی مژه تقریباً روزی ۱۵/۰ میلی‌‌متر است و معمولاً ۶ – ۵ ماه قبل از این‌که بریزد باقی می‌ماند و پس از ریزش مژه رویش مجدد ظرف ۱۰ – ۸ هفته رخ خواهد داد. وظیفه مژه‌ها حفاظت از کره چشم از جسم خارجی و محرک‌ها بوده و با بسته شدن چشم ریفلاکس نشان می‌دهد.
هم ابرو و هم مژه‌ها نقش بسیار مهمی در زیبایی فرد بازی می‌کند و بر اعتماد به نفس فرد تأثیر بسزایی دارد.
دلایل بی‌شماری برای ریزش ابرو وجود دارد که عبارتند از بلفاریت یا التهاب پلک، اگزما یا درماتیت سرشتی که معمولاً از دوران کودکی با خشکی و خارش پوست همراه است، درماتیت سبوره، پسوریازیس، آکنه روزاسه، سارکوئیدوز و …
بسیاری از بیماری غدد درون‌ریز و یا سیستمیک هم تظاهراتی از ریزش مژه و یا ابرو دارند از جمله مشکلات تیروئیدی مثل پرکاری یا کم‌کاری تیروئید، آلوپسی آره آتا (ریزش سکه‌ای)، لوپوس و …

اختلالات تغذیه‌ای
اختلالات تغذیه‌ای از جمله کمبود پروتئین، کمبود بیوتین و کمبود آهن از سایر دلایل ریزش ابرو و مژه هستند. برخی عفونت‌ها مثل سیفلیس، عفونت ویروسی مثل ویروس تب خال، جذام، عفونت‌های قارچی و برخی دلایل عفونت‌های انگلی نیز منجر به بروز این عارضه می‌گردد. از جمله demodicosis که نوع فولیکولاروم آنها با عارضه ریزش مژه به همراه شوره همراه است. ضربات یا تروماها از دلایل دیگر ریزش مژه‌ها هستند، مثلاً کسانی که دچار تریکوتیلویانیا هستند و عادت به کندن مژه‌ها دارند با کاهش حجم ابرو یا مژه‌ها مواجه می‌شوند.

داروها
داروها نیز می‌تواند دلیل دیگری بر ریزش مژه‌ها باشند از جمله رتینوئیدها، هپارین، آندروژن‌ها، داروهای ضد کلسترول داروهای ضد تیروئیدی، پروسپرانول، اسید والپروئیک و داروهای ضد انعقادی. داروهای شیمی درمانی و همچنین رادیوتراپی در تومورهای چشمی نیز با ریزش ابرو و مژه همراه است. تلوژن افلوویوم با افزایش ریزش موهای فرد که وارد فاز استراحت شده‌اند مشخص می‌شوند. معمولاً دلیل آن وضعیت روحی و یا بیماری سیستمیک است که فرد اصولاً پس از یک استرس روحی شدید یا استرس‌های مکرر مزمن دچار آن می‌شود.

درمان ریزش
مژه‌ها با درمان عوامل ایجاد شده آن میسر است. بسیاری از بیماری‌های گفته شده با ریزش بدون اسکار مژه همراه است و در برخی ریزش مژه همراه با اسکار می‌باشد. در مواردی که ریزش مژه با وجود اسکار همراه است، پیوند مو راهکار درمانی است و در مواردی که ممکن نباشد می‌توان از مژه مصنوعی استفاده کرد. آرایش مژه‌ها توسط ریمل یا استفاده مکرر از مژه‌های مصنوعی یکی دیگر از علل ریزش و کم پشتی مژه‌هاست. البته در صورتی که از ریمل‌های واتر پروف استفاده می‌کنید و به سختی آن را پاک می‌کنید در پاسخ به ضربات و محکم پاک کردن مژه‌ها ریزش رخ خواهد داد. از طرف دیگر ایجاد حساسیت و آلرژی نسبت به چسب یا مواد آرایشی و پاک‌کننده‌ها می‌تواند با ایجاد اگزما و خارش منجر به ریزش مو و مژه شود.

تقویت مژه و ابرو
اصولاً تقویت مژه و ابرو به صورت موضعی خصوصاً در ترکیبات آرایشی امکان پذیر نیست و اغلب تبلیغات در این زمینه بیشتر ادعا هستند. برخی داروهای آنالوگ پروستاگلندین از جمله لاتانوپروست در درمان ریزش مژه مؤثر بوده است. در هر صورت مراجعه به متخصص پوست و بررسی علت و به دنبال آن درمان به موقع به بهبود ریزش مژه‌های شما کمک خواهد بود.

 دکتر محمد علی نیلفروش زاده متخصص پوست و مو

زیبــاشــو دات کام